Hayat bu kadar güzelken........

Hayat bu kadar güzelken bu kadar keyifliyken nedense bir mıknatıs gibi kendimizi mutsuz edecek şeyleri kendimize çekeriz ve bu bize acıyla karışık bir zevk verir.
Bizi üzen erkekler buluruz ve bizi üzüp kırmaları için muhteşem bir çaba harcarız.Buda aslında bizi üzdüğü kadarda ardından gelen şevkatlede deliler gibi mutlu eder.Bu mazoşistlik değil mi?Neden canımızı yakan şeylerden mutlu oluyoruz belkide acı çektiğimizde duygularımızın farkına varıyoruz yada yaşadığımızın farkına varıyoruz yada ardından gelen mutlulukların kıymetini anlıyoruz.Karışık bir duygu durum hali değilmi aslında ne kadar karışık.Hiç üzülmesek,hiç mutlu olmasak,ağlamasak,gülmesek,hüzünlenmesek,boğazımız düğümlenmese kısacası duygularımız olmasa ne olurdu acaba??????
Duygular ahh ahh onlar hayatımızın aleviDuygu deyince aklımıza hep sevgi gelir sadece sevgiden ibaret değil duygular öfke,kin,nefret,acıma,korkma farklı olaylara verdiğimiz farklı tepkiler farklı duygular hisssetmemize sebep olur.Duygular bizi sonzuz bir mutlulukla kendimizden geçirebilir.Yada acı ilee hayatımızı mahfedebilir.Duygular akla uygun olsaydı belki hayat bu kadar keyifli olmazdı ,hep mantık hep akıl olmazki canım…
Çok sevdiğim bir söz vardır uygun olacak bu nota ‘’Güzel bir çelenk yapmak için ne yazikki çiçekleri koparmak gerekiyor’’…..

(fotoğrafada bir cümle yazalım:Yanlızım uçurum kıyısında hayat ve ölüm arasında......)

Selma Nigar BAŞTÜRK