Esenler Otogarı......

Esenler otogarında bir kış gecesi muhteşem tatil bitmiş dönme vakti gelmişti,aklımda bir sürü düşünce dolaşıp duruyordu döndüğümde yapacaklarım,özlediğim arkadaşlar,ihmal edilmiş işler,ailem ve sevgilim Osman vardı.Özelliklede Osman onu özlemiştim.


Bütün bunları düşünürken uzaktan gelenleri seyrediyordum ,yaşlı bir teyze üstündeki giysiler yırtılıp yamalanmaktan kendinden geçmiş ti,kışın dondurucu soğuğuna aldırış etmeyen ayaklarını gördüğümde içimin titrediğini hissetim ,yaşlı dede de aynı durumdaydı ayağında terlik başını örten küçük eski bir bere yamalı bir ceket vardı.Oğulları olduğunu düşündüğüm gençten bir de çocuk vardı yanlarında.Onlara gitmeleri için yalvarıyordu yaşlı çift ise kalmak için direniyordu hele yaşlı teyzenin gözyaşları geçekten içimi delip geçmişti.’’oğlum gönderme bizi biz mersinde kimseyi tanımıyoruz gitmem ben gönderme bizi ,ben o otobüse binmem ’’diye yalvarıyordu ağlamaktan ölecekti nerdeyse.Yaşlı amca ise soğuktan donmak üzere olacak ki hiç tepkisiz öylece banka oturmuş bekliyordu beklide kaderine razı olmak dediğimiz durumu yaşıyordu.


Derken uzaktan bir adam daha görüldü.Onu gören küçük oğlan ağlamaya başladı ‘’onları göndermeliyiz burada donacaklar en azından Mersin sıcak ‘’dedi…..Diğer adam yaşlı amcanın ayağındaki terlikleri çıkardı sonra kendi kundurularını yaşlı amcaya giydirdi yaşlı amcanın terliklerini de kendi giydi…üstündeki ceketi de teyzenin üstüne verdi…


Nihayet otobüs gelmişti yaşlı amca o vakit ağlamaya başladı ‘’oğlum gönderme bizi’’ama nafile ağlayarak zorla otobüse bindirildiler oğulları onların iyiliğini istiyordu ve istediği de olmuştu peki yaşlı çifte ne oldu??Belki de Mersinde soğuktan öldüler .Bunu hiçbir zaman bilemeyiz ama Türkiye de bu şekilde dışarıda yaşayan binlerce insan var .Biz ise sıcacık evimizde halimize şükrediyor muyuz acaba ?

Çok eski bir anıydı ama nerden geldiyse geldi aklıma……

Selma Nigar BAŞTÜRK.